Archiwum strony

Jak mierzy się odległość w skokach narciarskich?

Krwisty | 8.9.14 | 0 komentarze

Dziś chcemy przedstawić kibicom kolejny artykuł z cyklu "Wiedza" dotyczący skoków narciarskich. W tej pozycji będzie można zapoznać się dokładnie z zasadami pomiarów odległości w skokach narciarskich.





Dzięki uprzejmości Pawła Orenowicza, który przetłumaczył nam dokument FIS, kibice będą mogli zgłębić tajniki pomiarów wideo, procedur pomiaru odległości, procesu licencjonowania sprzętu oraz operatorów. Także wszystkie te wymagania techniczne i formalne, którym muszą podołać sprzęt i ludzie obsługujący cały ten skomplikowany system, obsługujący skocznie normalne, duże i mamucie.

Zapraszamy do lektury artykułu.


Komisja FIS do Skoków Narciarskich
Podkomisja do Protokołów, Zasad i Kontroli
Wytyczne do wideo-pomiaru odległości w skokach narciarskich w 2011 roku

Rozszerzone wytyczne i suplement do ICR dotyczącego procesu wideo-pomiaru odległości podczas konkursów skoków narciarskich i kombinacji norweskiej na skoczniach normalnych, dużych i mamucich.

1. Procedura pomiaru
1.1 Definicja długości skoku (zmiany i specyfikacje)
Główna definicja pomiaru odległości jest określona w ICR w artykule 432.1. Lokalizacja obu stóp, gdy obie są w pełnym kontakcie z podłożem, na którym lądują, jest właściwą lokalizacją lądowania. Przy użyciu wideo-pomiaru odległości, ta definicja musi być zmodyfikowana i bardziej sprecyzowana. Ten suplement potwierdza ten przepis, ale również definiuje sposób prawidłowego określenia i/lub zmodyfikowania prawidłowego pomiaru odległości.

Opierając się na założeniu, że obie stopy dotykają podłoża w tym samym momencie co narty, prawidłowa odległość jest mierzona gdy obie narty dotykają podłoża całą swoją powierzchnią.

Wyjątki:
- Przy jednonożnym lądowaniu (tj. druga narta jest dłużej w powietrzu niż w przypadku normalnego lądowania) prawidłowa odległość jest mierzona w miejscu gdzie pierwsza narta dotyka podłoża całą swoją powierzchnią.
- Przy upadku (gdy lądowanie nie ma miejsca na nartach), prawidłowa odległość jest mierzona w miejscu gdzie skoczek pierwszy raz dotyka podłoża częścią ciała.
- Przy samowolnie opóźnionym lądowaniu (tj. skoczek jest w pozycji za bardzo do tyłu, opóźniając dotknięcie podłoża przez czubki nart) prawidłowa odległość jest mierzona w miejscu gdzie obie stopy dotknęły pierwszy raz podłoża.



1.2 Procedura ustalenia odległości
1.2.1 Pierwszy krok – określenie prawidłowej klatki
Spośród uchwyconych klatek z sekwencji musi być wybrana prawidłowa, która jest:
- w przypadku normalnego lądowania, pierwszą klatką, na której obie narty są płaskie na podłożu
- w przypadku nietypowego lądowania jednonożnego, pierwszą klatką, na której pierwsza narta jest płaska na podłożu.

1.2.2 Drugi krok – określenie prawidłowego punktu lądowania
Na podstawie artykułu 432.1 ICR i zgodnie z pozycją stóp, prawidłowy punkt lądowania musi być określony na prawidłowej klatce. Właściwy punkt lądowania jest mierzony pośrodku stóp skoczka, gdy są razem podczas lądowania lub w środku pomiędzy stopami gdy są rozdzielone np. przy lądowaniu telemarkiem (zobacz następujące przykłady):



1.2.3 Trzeci krok – Określenie właściwej długości skoku
Jeśli punkt lądowania w prawidłowej klatce nie jest dokładnie na pełnym lub w połowie metra, długość skoku musi być zawsze zaokrąglona w dół do pełnego lub połowy metra i podana jako właściwa odległość. Jest to obowiązujące przy co najmniej 50 klatkach na sekundę.

1.2.4 Czwarty krok – Podanie właściwej długości skoku

Określona długość skoku musi być zarejestrowana i przekazana do bazy danych w celu obliczenia rezultatu i do spikera w celu ogłoszenia jej.

1.3 Przejścia pomiędzy Ręcznym Pomiarem Odległości a Wideo-pomiarem Odległości i odwrotnie
1.3.1 Dolne i górne odległości graniczne
Przed konkursem, w zgodzie z jury, muszą być określone dolne i górne odległości graniczne, oparte na efektywnym zasięgu kamer wideo.
Na przykład:
Dolna odległość graniczna: 92 m
tj. 91.5 m jest ostatnią odległością zmierzoną ręcznie
92.0 m jest pierwszą odległością mierzoną za pomocą kamer wideo
Górna odległość graniczna: 128 m
tj. 128.0 m jest ostatnią odległością mierzoną za pomocą kamer wideo
Punkt lądowania
Punkt lądowania
Punkt lądowania
128.5 m jest pierwszą odległością mierzoną ręcznie

1.3.2 Przypadek dolnej granicy (od ręcznego do wideo)
Jeśli wideo-pomiar odległości rozpoznaje, że dolna odległość graniczna (w powyżej wspomnianym przykładzie jest to 92.0 m) nie została osiągnięta, podana zostaje informacja “BRAK VIDEO". Ważną odległością zostaje dystans podany przez pomiar ręczny. Jakkolwiek, odległość zmierzona ręcznie nie może być większa lub równa dolnej granicy wideo-pomiaru (w tym przykładzie nie może być większa lub równa 92.0 m); Zatem, jeśli odległość zmierzona ręcznie jest większa lub równa dolnej granicy, musi być wykonana poprawka. Ostatnia ważna odległość zmierzona ręcznie dla dolnej granicy (w tym przykładzie 91.5 m) zostaje uznana za ważną długość skoku.

1.3.3 Przypadek górnej granicy (od wideo do ręcznego)
Jeśli wideo-pomiar odległości rozpoznaje, że górna odległość graniczna (w powyżej wspomnianym przykładzie jest to 128.0 m) została przeskoczona, podana zostaje informacja “BRAK VIDEO". Tak jak w przypadku dolnej granicy, ważną odległością zostaje dystans podany przez pomiar ręczny. Jakkolwiek, odległość zmierzona ręcznie nie może być mniejsza lub równa górnej granicy wideo-pomiaru (w tym przykładzie nie może być mniejsza lub równa 128.0 m); zatem, jeśli odległość zmierzona ręcznie jest mniejsza lub równa górnej granicy, musi być wykonana poprawka. Pierwsza ważna odległość zmierzona ręcznie dla górnej granicy (w tym przykładzie 128.5 m) zostaje uznana za ważną długość skoku.



1.4 Zapis określonych długości skoków
1.4.1 Rejestracja długości skoku w odpowiedniej klatce przez zapis na komputerze
Na właściwie klatce wideo-pomiaru odległości, wartość liczbowa zaokrąglonej odległości musi być wyświetlona na ekranie równocześnie z kliknięciem myszki w punkcie lądowania. Przy lądowaniach poza zasięgiem kamer ("BRAK VIDEO") właściwa odległość musi być wpisana ręcznie do komputera i oznaczona gwiazdką.

1.4.2 Protokół
Zmierzone długości skoków są natychmiastowo zapisywane w podwójnej formie (zapisywanie zdublowane) Mogą to być rozdzielone komputery PC (PC od wideo-pomiaru i odrębny PC do danych) lub PC od wideo-pomiaru i ręczny protokół.

1.4.3 Kopia zapasowa i przechowywanie
Sekwencje zdjęć wszystkich lądowań i skoków z konkursu muszą być zapisane w odpowiednim formacie. Jest to podstawa do późniejszego przeglądu długości skoków określonych przez wideo-pomiar odległości.
Wszystkie sekwencje lądowania muszą być zarchiwizowane co najmniej dla ostatniego periodu bieżącego sezonu (do analizy sezonu przez FIS)

1.5 Kontrola wideo-pomiaru odległości
1.5.1 Kontrola wideo-pomiaru odległości podczas konkursu jest bezpośrednim zadaniem Jury. Jury mianuje na specjalnego inspektora jednego z członków lub Asystenta Dyrektora Zawodów. Podczas konkursów olimpijskich, MŚ, MŚwL i MŚJ, FIS nominuje do tego zadania szefa wideo-pomiaru odległości.

1.5.2 Inspektor lub szef wideo-pomiaru odległości musi zapewnić optymalną współpracę między ręcznym i wideo- pomiarem odległości, centrum danych i biurem obliczeń. Dla zespołu zajmującego się wideo-pomiarem odległości, inspektor lub szef wideo-pomiaru jest łącznikiem z Komisją Konkursową w każdym wypadku.

1.5.3 Inspektor lub szef wideo-pomiaru odległości ma obowiązek sprawdzić czy długości skoków są prawidłowo określone według ICR i dyrektyw Komitetu FIS Skoków Narciarskich. Czyni to inspektora lub szefa wideo-pomiaru odległości dyrektorem zespołu wideo-pomiaru.

1.5.4 W celu inspekcji wideo-pomiaru odległości, okazjonalnie przedstawia się Jury przykładowe dane. Zmierzone odległości skoków są ponownie określane w celu oceny procedury pomiaru odległości.

1.5.5 Jeśli jest skok, w przypadku którego są różne opinie dotyczące określenia właściwej klatki lądowania przy określaniu właściwego punktu lądowania, a różnica odległości wynosi pół lub cały metr według operatora a inspektora/szefa wideo-pomiaru, wynik podany przez operatora zostaje tymczasowo umieszczony na nieoficjalnej liście. Ostateczna decyzja należy do jury po ukończeniu rundy.

1.5.6 Protest przeciwko długości skoku określonej przez wideo-pomiar
Po otrzymaniu oficjalnie złożonego protestu (w określonym terminie, w formie pisemnej i opłacie w wysokości 100 CHF) długość skoku jest określana ponownie przez całe jury. Podczas tego procesu, ani składający protest ani inne dodatkowe osoby nie mogą być obecne. Jury musi oficjalnie przegłosować decycję (potwierdzenie określonej długości skoku lub możliwą jej korekcję i tym samym odrzucenie lub uznanie protestu).



2. Urządzenie licencjonowane do systemu pomiarowego
System pomiarowy do określania długości skoku przez procedury techniczne (techniczny pomiar odległości) musi być zgodny z wymogami określonymi w art. 415.1; 417.3; 432.1 i 432.3 ICR. Zgodnie z ustalonymi wymaganiami, Podkomisja FIS do Protokołów, Zasad i Kontroli Skoków Narciarskich, wydaje licencję urządzenia.

2.1. Wymaganie techniczne
2.1.1 Miejsce lądowania musi być zidentyfikowane na nagraniu wideo w sposób, który bez wątpienia umożliwia wybranie odpowiedniej klatki. Dlatego, konieczne są odpowiednie warunki i punkty mocowania dla kamer w terenie wokół skoczni.

2.1.2 FIS wymaga dokładności pomiaru długości skoku równej pół metra. W związku z dużą prędkością z jaką ląduje skoczek narciarski, liczba klatek na sekundę nie może być mniejsza niż 50. Zakłada się że można zidentyfikować punkt lądowania z dokładnością 0.2 metra. Ostry obraz skoczka na pojedynczej klatce wymaga czasu naświetlania 1/250, 1/500 lub 1/1000 sekundy, co może być regulowane elektronicznie.

2.1.3 Kamery i transmisja muszą być funkcjonalne również w przypadku trudnych warunków atmosferycznych (opady śniegu, deszczu, lodu). Odpowiednie środki muszą być w gotowości. Kamery wideo powinny być przeznaczone także do pracy w warunkach nocnych. Konieczny są obiektywy z zoomem optycznym.

2.1.4 Uchwycone zdjęcia procesu lądowania muszą być przechowywane w formie elektronicznej i są archiwizowane co najmniej przez okres trwania sezonu do ewentualnej inspekcji. Proces pomiaru musi być logicznie i łatwo zademonstrowany (wraz z wyraźnymi zdjęciami) Jury, jeśli zajdzie taka potrzeba. Wymagana jest możliwość wydruku wyraźnych obrazów procesu lądowania.

2.1.5 Aby prawidłowo ustalić długość skoku na klatce lądowania, system pomiarowy musi być skalibrowany przed zawodami. Jako środek odniesienia, wymiarowe linie odniesienia muszą być oznaczone na powierzchni lądowania w odstępach 5 metrów. (zobacz art. 417.3 ICR).

2.1.6 Zakres pomiarowy jest ustawiany w zależności od wielkości skoczni pomiędzy 40 a 60 metrami. Kamery wideo ze standardową rozdzielczością (SD) powinny obejmować obszar około 15 metrów każda. Jeśli stosowane są kamery wysokiej rozdzielczości (HD), może to być 20 metrów. Zgodnie z całym zakresem pomiarowym musi być ustalona liczba kamer. Dla lotów narciarskich istnieją dodatkowe wymagania techniczne.

2.1.7 Określona długość skoku musi być odpowiednio wyświetlona i zarchiwizowana. Jeśli skoczek ląduje poza określonym obszarem granicznym, musi być przechowana i oddzielnie oznaczona wartość długości zmierzona ręcznie.

2.1.8 Określenie długości skoku musi być osiągnięte w bardzo krótkim przedziale czasowym. Od momentu dotknięcia powierzchni lądowania przez narty do ogłoszenia zmierzonej długości skoku nie powinno minąć więcej niż 5-8 sekund.



2.2 Procedura testowa do licencjonowania urządzeń
2.2.1 Do korzystania z systemu wideo-pomiaru odległości w konkursach FIS, system ten musi być licencjonowany przez FIS. Po złożeniu pisemnego wniosku do Przewodniczącego Podkomisji do Protokołów, Zasad i Kontroli, w celu uzyskania licencjonowanego urządzenia, Komisja musi przeprowadzić badanie.

2.2.2 Test systemu wideo-pomiaru powinien zawierać:
- Prezentację i demonstrację pomiaru
- Dowód na niezawodność i stabilność oraz czas trwania pomiaru
- Opis techniczny systemu i jego komponentów – utworzenie nazwy dla systemu (klasyfikacja)

2.2.3 Głównym zadaniem prezentacji jest udowodnienie, że długość skoku może być dokładnie określona zgodnie z ICR. Zawiera instalację systemu wideo-pomiaru na skoczni i demonstruje Komisji proces pomiaru poprzez pomiary praktyczne.

2.2.4 Dowód niezawodności, stabilności i czas trwania pomiaru muszą być przedstawione w rzeczywistych warunkach konkursu skoków narciarskich. Dodatkowo, powinno być to zrobione w rytmie normalnego konkursu dla wszystkich skoków w rundzie (co najmniej 30 skoczków, 30-60 sekund na skok)

2.2.5 Po otrzymaniu wniosku od Podkomisji do Protokołów, Zasad i Kontroli oraz kontroli przez Dyrektora Zawodów Skoków Narciarskich FIS, może być wydana licencja urządzenia. Producent urządzenia otrzymuje licencję (typu budowlanego) dla przetestowanego urządzenia. Jeśli są produkowane kolejne urządzenia tego typu, licencja jest przenoszona w formie koncesji od producenta do użytkownika. Dodatkowe urządzenia produkowane są na licencji z kolejnymi numerami.
Numer licencji powinien znajdować się na urządzeniu zarejestrowanym przez producenta. Producent musi prowadzić ewidencję wszystkich urządzeń skonstruowanych i które zostały zamówione przez użytkownika. Te informacje muszą być przekazane do eksperta FIS – wideo-pomiaru odległości.

2.2.6 Wszystkie modyfikacje systemu muszą być zgłaszane do eksperta FIS – wideo-pomiaru odległości. Po otrzymaniu zgłoszonych zmian, rozpatrywana będzie decyzja w sprawie dalszego obowiązywania licencji.


3. Licencja dla operatora wideo-pomiaru odległości

3.1 Wymagania
3.1.1 Korzystanie z wideo-pomiaru odległości w konkursach FIS może być wykonywane tylko przez licencjonowanego operatora. Operator wideo-pomiaru odległości musi wykazywać teoretyczną wiedzę zgodną z przepisami ICR, a także bieżące wytyczne oraz wykazywać praktyczne doświadczenie w użytkowaniu urządzeń do wideo-pomiaru.

3.1.2 Operatorzy wideo-pomiaru są licencjonowani zgodnie z ich doświadczeniem i umiejętnościami. Są różne licencje dla dwóch kategorii konkursów:
Kategoria A: Zimowe Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym, Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym, Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich, Puchar Świata i Letnia Grand Prix w Skokach Narciarskich, Puchar Świata i Letnia Grand Prix w Kombinacji Norweskiej
Kategoria B: Puchar Kontynentalny i wszystkie inne konkursy FIS w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej.

3.2 Proces licencjonowania
3.2.1 Aby zostać licencjonowanym operatorem wideo-pomiaru odległości, kandydat musi zadowalająco ukończyć:
- Seminarium ze szkoleniem teoretycznym
- Egzamin praktyczny

3.2.2 Ekspert FIS do wideo-pomiaru odległości osiąga wiedzę teoretyczną. Szkolenie dodaje wiedzę i doświadczenie w następujących zakresach:
- Definicja długości skoku
- Procedura określania właściwej długości
- Przejście między ręcznymi pomiarami a pomiarami wideo
- Wybór punktów mocowania kamer
- Określanie zasięgu kamer
- Konfiguracja kamer

3.2.3 Podczas testu praktycznego, każdy kandydat musi w warunkach konkursu przeanalizować skoki (co najmniej 30 skaczących seryjnie skoczków) i prawidłowo zidentyfikować odległość.

3.2.4 Ekspert FIS do wideo-pomiaru odległości wydaje licencję operatora w imieniu przewodniczącego Podkomisji do Protokołów, Zasad i Kontroli. Operator wideo-pomiaru odległości otrzymuje certyfikat i identyfikator, który musi okazać na żądanie jury.

3.2.5 Za pierwszym razem licencja operatora jest wydawana z reguły na konkursy kategorii B. Operator może wystąpić z wnioskiem o rozszerzenie licencji z kategorii B na kategorię A. Kandydat/operator musi wykazać odpowiednie doświadczenie; operator musi mieć ukończone co najmniej 10 konkursów w poprzednim roku.

3.2.6 Licencja operatora wideo-pomiaru odległości jest ważna 2 lata i traci ważność 31 maja w drugim roku ważności. Operator może wystąpić o przedłużenie licencji o 2 lata, na jeden miesiąc przed jej wygaśnięciem.

3.2.7 Przedłużenie licencji jest przyznawane tylko wtedy, jeśli operator wideo-pomiaru odległości ukończył w poprzednim roku co najmniej 3 konkursy.

3.2.8 Każdy operator wideo-pomiaru odległości pracujący podczas konkursów FIS musi zostać zgłoszony w TD w oficjalnym raporcie TD.

3.3 Integralność operacyjna
3.3.1 Aby zapobiec jakimkolwiek przeinaczeniom lub fałszowaniu systemu pomiarowego, co najmniej dwóch operatorów wideo-pomiaru odległości z licencjami kategorii A musi być obecnych podczas konkursu kategorii A. Konkursy kategorii B wymagają tylko jednego operatora.

3.3.2 Operator wideo-pomiaru odległości, który żąda rozszerzenia licencji z kategorii B na kategorię A może pracować jako drugi operator podczas konkursu kategorii A. Jakkolwiek, on/ona może wykonywać wideo-pomiarów odległości tylko podczas serii treningowych.

3.3.3 W przypadku ludzkiego lub technicznego błędu systemu wideo-pomiaru odległości podczas konkursu, odległości mierzone ręcznie są uznawane za ważne (zobacz Art.
432.3.2 ICR).


Podkomisja do Protokołów
Ekspert FIS
Zasad i Kontroli
Wideo-pomiar odległości
Ueli FORRER
Matthias KINDLER

Dokument w formacie PDF TUTAJ


Artykuł poprzedni:
"Normy FIS dotyczące budowy skoczni narciarskich" TUTAJ

Powiązane artykuły:

"O co chodzi w nowym systemie kompensacji wiatrowej, czyli małe kompendium wiedzy"








Źródło: FIS / słowo wstępne Robert Osak / tłumaczenie tekstu Paweł Orenowicz

Kategorie: , ,


0 komentarze

Masz coś do powiedzenia? Napisz w kratce. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy napisanych przez internautów. Niestosowne komentarze będą usuwane. Wysłanie komentarza oznacza akceptację regulaminu komentowania w serwisie WinterSzus.pl. REGULAMIN KOMENTOWANIA